سنگ اول چون نهد معمار کج!

از زندگیم ناراضیم!

از مسیری که طی کردم پشیمونم. نمی دونم شاید هدف رو درست انتخاب کرده بودم ولی راه رو اشتباهی اومدم. حالا مثل خر تو گل موندم و هیچ کاری از دستم بر نمیاد! نه راه پس دارم نه راه پیش! مدام با خودم حرف می زنم و اول هر جمله ام یه کاش هست!
کاش یکی بهم می گفت الان باید دقیقاً چی کار کنم. تمام اعتماد به نفسی رو که نداشتم از دست دادم. به خاطر همه کارام دچار تردیدم و از اشتباهای بعدیم میترسم . تنها راهی که دارم پاک کردن صورت مسئله است.

کاش می شد برگردم به چند سال قبل! ولی الانشم نمیدونم اگه برگردم باید چی کار کنم چه راهی رو پیش بگیرم تا به اینجا نرسم. آدرس کجا رو گم کردم و کدوم مسیرو دنده عقب رفتم.

کاش یکی و داشتم که هرچی تو دلم هست بهش میگفتم و اونم یه راه پیش پام میگذاشت.

کاش!